How dreary to be somebody

جان کلام رو امیلی دیکنسون گفته

بیایید کسی نباشیم

ما کی هستیم؟ مهندس، دکتر، پسر فلان، صاحب منصب، 

برای چی؟ 

برای یه لجنزار ستایشگر 

I’m nobody! Who are you?

Are you nobody too?

Then there’s a pair of us! – don’t tell!

They’d banish us, you know!

How dreary to be somebody!

How public, like a frog

To tell your name the livelong day

To an admiring Bog!