چهار روزه تو هوای دلِ بوشهر اطراق کردم
هر شب نسیم خنک و موج دریا
هر روز شهر به شهر
همه چی حکایت از این داره که دنیا هنوز قشنگیاش رو داره
ولی نداره
یه چیزی کم داره
میبینی
آدمی همواره در لحظات آروم دنبال غم بزرگیه
غمی که ته قلبش رسوب کرده
و جدا نشدنیه